Inzicht uit onverwachte hoek.. ik heb nu ook een plan!

Hoe schouder aan schouder (school)werkend met m’n dochter me daarbij heeft geholpen.

Al 3 weken loop ik -net als velen van jullie- met een unheimisch gevoel rond. De wereld staat ‘in brand’, de economie ligt op z’n gat en m’n agenda is leeg. Hier en daar nog dingen online opgepakt, maar dan is het ook echt 'op'. Met enige verbazing zie ik hoe snel sommige collega’s zich lijken te herpakken. Soms vanuit kracht, vaak ook vanuit noodzaak, stort men zich op online dienstverlening. Ik vind het knap. Ik ben daar nog niet.

Ik zit net als velen thuis. Met een lege agenda dus. En nu ook met griep. Hoesten (veel) en verkouden, the whole shabang. Alleen geen koorts… En ben ik vooral bezig met het thuisonderwijs van mijn kinderen. Zit ik liedjes mee te zingen om de tafel van 8 te leren (!) En ben ik aan de knutsel met www.jufjannie.nl (wel echt een tip trouwens 😉).

Ik ervaar gewoon nog niet de tijd en energie om nieuwe/aangepaste diensten te bedenken. Ik baal er eerlijk gezegd ook gewoon nog flink van dat ik niet voor groepen kan staan op dit moment. Ik mis het contact. Ik mis het om een bijdrage te kunnen leveren. 

Tot afgelopen week. Na m’n vierde knutselwerkje (best aardig gelukt trouwens!) en met een betere gezondheid, begint het te kriebelen. Afgelopen donderdag volg ik een inspirerend thuiswerk seminar van Denkproducties met Ben Tiggelaar (gratis trouwens: hulde! Ben bevestigt mij in mijn gevoel dat je je nogal rot kunt voelen als je dagelijkse succesmomentjes opeens verdwijnen. Ik word getriggerd door de tip “Start eerst eens met de vraag: Waar word je nou echt blij van? En plan dat dan vervolgens in".

Dus met vernieuwde energie stort ik me de volgende dag op een plan. Naast mij zit mijn 8 jarige Sophie aan haar schoolwerk. Als ze pauze heeft, vraagt ze “mag ik op je flip-over tekenen”? In gedachten verzonken zeg ik “tuurlijk lieverd” en schenk er verder geen aandacht aan. 

Na een kwartiertje zegt ze: “Mama kijk, ik maak reclame voor jouw bedrijf.” Ik draai me om en zie dit:

En dan valt bij mij het kwartje. Sophie pakt hiermee de kern van mijn bedrijf, mijn passie: Ik geef graag aandacht aan mensen. Daarom sta ik zo gepassioneerd voor de groep. Daarom wind ik me op als een coachee zijn/haar doel niet haalt. Ik wil mensen verder helpen, met aandacht. 

En dat is nu weg. En dat voelt ff leeg!

Ik besef me dat die passie mij energie geeft en dat mis ik nu. Hè hè, dit was de onrust die ik de afgelopen weken voelde maar nog niet goed onder woorden kon brengen. Vervolgens valt ook het kwartje dat de vorm (trainen en opleiden) maar slechts ‘de vorm’ is. Ja, het is een vorm waar ik erg goed in ben en mijn boterham mee verdien, maar dat zit er nu gewoon niet in.

Dus… ga ik de vorm veranderen…. Afgelopen week heb ik alle laatjes thuis omgekeerd met kaarten, kleine kadootjes, lintjes, plakkers en stickers. Voor verscheidene mensen heb ik ‘verrassingspakketjes’ gemaakt. Met een kaartje en wat kleine verrassinkjes. Voor mijn moeder, schoonvader, een alleenstaande oma, vriendinnen, en ook moeders van vriendinnen. Gewoon.. een beetje aandacht. Ik werd er blij van..

Dus heb ik nu een plan. Een klein plan. Maar wel een plan waar ik blij van word. En hopelijk mijn omgeving ook 😊. 

Vanaf nu -tot dat er weer getraind kan worden- stuur ik iedere dag een paar pakketjes/kaartjes naar mensen die wel wat aandacht kunnen gebruiken, waaronder ook mijn klanten. De lege portemonnee accepteer ik dan maar voorlopig, maar een lege ‘ziel’ heb ik gelukkig niet meer! Dus mocht jij nog iemand weten die een lief pakketje kan gebruiken; ik hoor je graag!

Succes aan iedereen die -net als ik- zijn geluksmomenten nu op een andere manier moet organiseren! Ik hoop dat het je lukt! Ik kan in ieder geval -met dank aan Sophie- mijn passie weer inzetten, zij het op een andere manier!